Miłośnicy miodów interesujący się składem swoich ulubionych produktów z pewnością niejednokrotnie spotkali się z nazwą methylglyoxal. Co to jest i w jakich miodach można znaleźć ten trudny w wymowie związek, który cieszy się tak dużą popularnością wśród naukowców i konsumentów?
Methylglyoxal – co to jest?
Methylglyoxal, metyloglioksal, MGO, MG – wszystkie wymienione frazy opisują ten sam związek chemiczny (C3H4O2) należący do grupy aldehydów. MGO znajduje się w wielu produktach spożywczych, lecz jego najwyższą zawartość znajdziemy w miodach manuka. W organizmie człowieka oraz w tkankach zwierzęcych i roślinnych niewielkie ilości MGO powstają wskutek procesu glikolizy, czyli reakcji przekształcania glukozy.
Co to jest MGO w miodzie manuka? Zawarty w miodach manuka methylglyoxal powstaje z dihydroksyacetonu (DHA), czyli związku znajdującego się w nektarze kwiatów manuka. Co ciekawe, świeżo zebrany przez pszczoły nektar zawiera niski poziom MGO i wysoki poziom DHA. W przechowywanym przez dłuższy czas miodzie dochodzi do zamiany ról – podczas gdy poziom DHA maleje, rośnie zawartość MGO wskutek reakcji odwodnienia z dihydroksyacetonu.
Coraz częściej pojawiają się pytania o methylglyoxal w polskim miodzie. W miodach z polskich pasiek można jednak znaleźć jedynie śladowe ilości tego związku, gdyż głównym źródłem MGO jest nowozelandzki miód manuka. Wynika to z faktu, że miód manuka produkowany jest z nektaru kwiatowego krzewów manuka, które występują niemal wyłącznie w Nowej Zelandii. Zawartość MGO w miodzie manuka jest określana nawet jako kilkaset razy wyższa niż w innych miodach.
Metody certyfikacji miodów manuka – MGO™ czy UMF?
Badania nad składem miodów manuka jako pierwszy rozpoczął profesor Thomas Henle z Politechniki w Dreźnie, który odkrył, że za właściwości miodu manuka odpowiada właśnie methylglyxonal. Charakterystyka występowania wysokiej zawartości tego związku w nowozelandzkich miodach została opisana w Molecular Nutrition & Food Research Journal w 2008 roku na podstawie wyników badań prof. Henle. Według badacza methylglyoxal wykazuje najlepsze właściwości, jeśli jego zawartość w produkcie spożywczym wynosi co najmniej 100 mg/kg. Profesor Henle przyczynił się także do powstania jednej z dwóch najpopularniejszych metod certyfikacji miodów manuka – metody MGO™.
-
Metoda MGO™ – bada stężenie methylglyoxalu w miodach manuka i bazuje na pracy prof. Henle. Certyfikat MGO™ został opracowany przez Manuka Health New Zealand, a jego założeniem jest precyzyjne informowanie konsumenta o zawartości MGO w konkretnej partii miodów. Dla przykładu MGO™ 250+ oznacza, że stężenie methylglyoxalu w miodzie wynosi co najmniej 250 mg/kg. Certyfikacja metodą MGO™ spełnia wszelkie wymogi związane z testowaniem jakości żywności, m.in. jest to metoda wiarygodna i powtarzalna, stanowi potwierdzenie rzeczywistej zawartości methylglyoxalu w miodzie manuka, a błąd pomiaru wynosi jedynie 2%. Metoda MGO™ jest uznawana przez rząd Nowej Zelandii jako mierzalny sposób na określanie jakości miodu manuka.
-
Metoda UMF – certyfikacja wprowadzona przed wynalezieniem metody MGO™, którą niektórzy producenci wykorzystują do dziś. Obie metody różnią się zakresem wartości, lecz zarówno MGO™, jak i UMF kierują się jedną zasadą – im wyższy współczynnik, tym wyższa zawartość methylglyoxalu w miodzie manuka. Metoda MGO™ jest znacznie bardziej precyzyjna i czytelna dla konsumenta, gdyż na przykład MGO™ 550+ to minimum 550 mg methylglyoxalu na kilogram miodu. Z kolei UMF 10+ nie oznacza wcale, że w kilogramie miodu znajduje się 10 mg methylglyoxalu, dlatego kierowanie się tą metodą wymaga od konsumenta doskonałej pamięci lub dodatkowych obliczeń.
Istnieją również inne metody klasyfikacji miodów manuka, takie jak NPA, Active czy BioActive. Są one jednak mniej popularne i mniej precyzyjne niż metoda MGO™.
Nowozelandzkie miody manuka o wysokiej zawartości MGO znajdziesz w naszym asortymencie! Oferujemy miody od najlepszych producentów, w tym Manuka Health New Zealand, a także suplementy i kosmetyki z miodem manuka.