Miód wierzbowy

Wielu z nas może wprawić w osłupienie fakt istnienia miodu wierzbowego. O ile świadomość, że maleńkie pracowite pszczółki cierpliwie zbierają nektar z kwiatów rzepaku, nawłoci, lipy, lawendy czy gryki nikogo nie dziwi, o tyle fakt, że nasze skrzydlate przyjaciółki mają coś wspólnego z wierzbami – może zszokować! A jednak to prawda – miód wierzbowy istnieje i ma szczególne miejsce w życiu pasiek, ponieważ jest pierwszym miodem, od którego pszczoły rozpoczynają kolejny „sezon”.

O czym szumią wierzby?

Miód wierzbowy pozyskuje się zwykle z odmiany zwanej iwą. Skupiska wierzby iwy rosnące w równym rzędzie wzdłuż rzeczki czy drogi to obrazek charakterystyczny dla Mazowsza. Jednak miód pozyskuje się nie tylko w pasiekach centralnej Polski, a wszędzie tam, gdzie występują sprzyjające warunki dla wzrostu wierzb: na podmokłych łąkach, skraju lasu, brzegu rzeki czy na nieużytkach rolnych.

Jeśli spoglądając na malowniczy szpaler iwy zapytamy: o czym szumią wierzby, w odpowiedzi możemy usłyszeć wiele ciekawostek z życia tego drzewa. Ot, choćby taką, że z charakterystycznej, spękanej kory iwy otrzymuje się... aspirynę. Albo że bazie wierzbowe (bazie kotki) wyrastające przed kwitnieniem są popularną dekoracją wielkanocnego stołu i jednym z elementów tradycyjnych palm, wyplatanych w wielu regionach naszego kraju. Wierzba iwa to drzewo niezwykłe, o czym wiedzą nawet pszczoły wyruszające w jej kierunku po pierwsze wiosenne zbiory, którymi zapełniają puste po zimie sześciokątne ramki.

Wierzba i mniszek – skąd pomysł na taki duet?

Wśród innych smakołyków, które „misie lubią najbardziej”, znalazła się także ciekawa kompozycja smakowa: miód wierzbowo-mniszkowy. Czyżby taka mieszanka była przejawem eksperymentów pszczelarzy? Nie, jest to raczej wypadkowa uzupełniających się smaków i kalendarza kwitnienia roślin. W tym samym czasie co wierzba iwa, na polskich łąkach rozkwitają słonecznym blaskiem kwiaty mniszka lekarskiego. Pszczoły zapełniają więc swoje ramki jednocześnie nektarem z obu tych roślin. Co więcej, pierwsze wiosenne zbiory mogą być niewielkie, dlatego dobrze się składa, że zbieraczki wyruszają i w kierunku wierzby, i mniszka.

Miód wierzbowo-mniszkowy łączy siły dwóch miodów idealnie nadających się do wspomagania naszego układu immunologicznego.

Właściwości miodu wierzbowego

Miodek wierzbowy to trudno dostępny rarytas. W naszym kraju pozyskuje się niewielkie jego ilości. W smaku jest słodki i łagodny, a jego barwa różni się, w zależności od stopnia krystalizacji. Świeży, płynny jeszcze miód jest ciemnożółty. Krystalizacja następuje w nim dość szybko, a to za sprawą ogromnej ilości glukozy.

Skrystalizowany miód wierzbowy zmienia swoją barwę na słomkową, a niekiedy nawet prawie białą. Wówczas jest idealny do smarowania – po skrystalizowaniu nie staje się kruchy, ale przybiera konsystencję masła. Zapach tego rodzaju miodu jest bardzo delikatny… w przeciwieństwie do jego właściwości zdrowotnych – świetnie wzmacnia organizm, na przykład po zimie.

Miód wierzbowy na zdrowie

Miód wierzbowy to wspaniały przysmak, który oprócz pobudzania naszych kubków smakowych świetnie sprawdza się jako naturalne lekarstwo. Stosują go między innymi osoby cierpiące na choroby reumatyczne, w tym reumatoidalne zapalenie stawów. Przeciwbólowe i przeciwzapalne działanie tego rodzaju miodu przydaje się także w stanach bólowych narządów układu pokarmowego. Kiedy więc zaboli nas brzuch albo stawy – sięgnijmy po miód wierzbowy.

Ponadto pochodzący z wierzby owoc pracy małych pszczółek zalecany jest jako naturalne wsparcie naszej odporności. Co ważne, miód ten skraca czas trwania już istniejących infekcji układu oddechowego. Miód wierzbowy przyda się także każdemu, kto odczuwa zmęczenie fizyczne i psychiczne, ponieważ doskonale wzmacnia ciało i umysł. Walory zdrowotne miodu wierzbowego można ująć w jednym zdaniu, będącym parafrazą angielskiego przysłowia: słodki lek najlepiej leczy!

Kulinarne inspiracje z miodem wierzbowym

Miód wierzbowy stanowi wyjątkowo pyszny owoc pracy pszczelego roju. Dlatego jest niezrównany w smaku, na przykład jako dodatek do kanapek z chlebem i masłem. Tym bardziej że miody wierzbowe, nawet po krystalizacji, doskonale się rozsmarowują. Taką przekąskę warto posypać szczyptą cynamonu i… pozwolić sobie na chwileczkę zapomnienia.

W stanach przeziębienia i grypy warto natomiast sięgnąć po prosty przepis na miodową herbatkę: wystarczy sporządzić napar z czarnej herbaty i po przestudzeniu osłodzić go miodem wierzbowym. Doskonałe właściwości przeciwzapalne, rozgrzewające i skracające czas trwania choroby ma także picie herbaty sporządzonej z 1 łyżeczki kwiatu lipy, 1 łyżeczki owocu głogu, 1 łyżeczki suszonych malin (lub soku malinowego), 1 łyżeczki owoców czarnego bzu i 1 łyżeczki jeżówki purpurowej, osłodzonej 1 dużą stołową łyżką miodu wierzbowego. Pamiętajmy o tym, aby nie dodawać miodu do wrzątku, tylko lekko przestudzić napar, ponieważ gorąca woda może pozbawić miód części walorów zdrowotnych. Na zdrowie!